Alanya Escort Denince Geceye Fısıldayan: Mira ile Ayışığında, Alanya geceleri çok şey fısıldar ama onu anlamak için sıradan kulaklar yetmez.
O gece ben, deniz kıyısında rastladım ona.
Sahilin köşesinde, ay ışığıyla parlayan ince bir siluetti.
Bir anlık karşılaşma gibi başladı ama gecenin ilerleyen saatlerinde Mira, yalnız bir kadın olmaktan çıkıp, bir anlatıya dönüştü.
Bir Karşılaşmanın Sessiz Derinliği
Mira’nın ilk sözü şu oldu:
“Geceleri hâlâ konuşabiliyorsan, sabaha kalmak zorunda değilsin.”
Bu cümleyle başladık yürümeye.
Ayak seslerimiz parke taşlarında yankılandı,
denizin içinden esen rüzgâr saçlarının ucunu oynattı.
Bir zamanlar sahne ışıklarında dans eden bedeninde,
artık sadece gecenin gölgesi vardı.
“Eskiden herkes beni izlerdi,” dedi,
“şimdi kimse görmesin istiyorum.”
Ama ben görüyordum.
Ve görmenin ötesinde, onun varlığına tanıklık ediyordum.
Çünkü Mira, sadece bir kadın değil;
geceyle konuşabilen nadir ruhlardandı.
Alanya Escort Kalıplarını Kıran Bir Varlık
“Alanya escort diye arayanlar benden ne bekler bilmiyorum,” dedi Mira,
“ama kimse ay ışığıyla baş başa kalmak istemiyor artık.”
Onunla yürümek, bir yakınlaşmadan çok, bir içe inişti.
Sessizliğiyle sarhoş eden bir kadın düşün.
Bakışıyla cümle kuran, dokunmadan temasa geçen…
Mira tam da öyleydi.
Çantasından çıkardığı kadife eldiveni eline takarken,
içinden bir şey düştü:
Rujla yazılmış bir mektup.
Okumama izin verdi.
“Kimse beni alkışlamıyor artık.
Ama artık ben de o alkışa ihtiyaç duymuyorum.”
Ay Işığında Biten Bir Gece
Gece ilerledikçe, rüzgârın sesi arttı.
Ama Mira’nın sesi hep sabitti.
Sahilin köşesinde vedalaşırken, cebime bir şey sıkıştırdı.
Kadife eldivenin içinden çıkarılmış o rujlu not:
“Beden geçer. Ruh iz bırakır.
Geceleri unutmayanlara selam olsun.”
Ve Mira, karanlığa karıştı.
Ne bir adres bıraktı, ne bir numara.
Ama içimde bıraktığı o gece duygusu, hâlâ canlı.
