Otel odasında zaman hep daha yavaş akar. Alanya’da iş seyahati için tuttuğum odada, uzayan gölgeler ve sokaktan gelen hafif uğultu dışında her şey donmuş gibiydi. O akşam yalnızlıkla aramdaki mesafe iyice kısalmıştı.
Bir ilan dikkatimi çekmişti: Alanya Otele Gelen Escort. Mesajıma hemen yanıt gelince, akşamın sessizliği yerini meraklı bir heyecana bıraktı.
Kapı tıklayınca yüreğim bir an durdu sandım. Elinde minik bir çanta, saçları dağınık, üzerinde incecik pudra renkli bir elbise vardı. “Ben Elif,” dedi gülerek, sesinde bir huzur, gözlerinde tanıdık bir güven vardı.
İçeri girerken ayakkabılarını çıkarıp odanın kokusunu içine çekti. “Burası sıcak bir yere benziyor,” diye ekledi. Elimi sıktı, samimi ama aceleci olmayan bir yakınlıkla.
Konuşmak kolaydı, çünkü Elif kelimeleri özenle seçiyor, her soruya hafif bir tebessümle karşılık veriyordu. Birbirimizin yanına oturduğumuzda, sanki eski bir arkadaşımla yıllar sonra yeniden buluşmuşum gibi hissettim. Odanın ağır perdeleri arasından süzülen şehir ışıkları, üzerimizde dans eden bir huzur perdesine dönüştü.
Dokunuşları yumuşaktı, öpücüklerinde ise kaygısız bir rahatlık vardı. Bu, bir iş değildi. Bu, anı paylaşmanın bir yoluydu. Gecenin ilerleyen saatlerinde birbirimizin en sessiz yanlarını bile okuduk; göz göze gelince kelimelere gerek kalmadı.
Sabaha karşı Elif vedalaşırken, “Bazen en güzel anlar hiç planlanmaz,” dedi. Ve o an şunu fark ettim: Alanya Otele Gelen Escort başlığıyla başlayan bir gece, asla tahmin edilemeyecek bir yakınlığa dönüşebiliyordu.
